FOSTERING A VIBRANT RENEWAL OF JUDAISM IN POLAND
Parasza Emor zawiera dwa spośród najbardziej fundamentalnych przykazań odnośnie wiary w Wiekuistego, które zarazem fundamentalnie dotykają natury żydowskiej tożsamości:
I nie znieważajcie imienia Mojego świętego, – abym był święcony w pośród synów Israela; Ja Wiekuisty, który uświęcam was, który wywiódł was z ziemi Micraim, abym był wam Bogiem: Ja Wiekuisty (Księga Kapłańska 22:32, tłum I. Cylkow).
W starożytnym Izraelu, szczególnie w okresie Świątyni, praktykowano trzy rodzaje dziesięcin: pierwszą dziesięcinę (ma’aser rizhon), drugą dziesięcinę (ma’aser szeni) i dziesięcinę dla ubogich (ma’aser kesafim). Pierwsza dziesięcina była standardową dziesięciną składającą się z 10% produktów rolnych (zboże, wino, olej, owoce) i zwierząt gospodarskich. Była dawana lewitom, którzy wspierali Świątynię i jej rytuały. Lewici z kolei płacili dziesięcinę ze swojego udziału kohanim (kapłanom). Druga dziesięcina była odkładana w pierwszym, drugim, czwartym i piątym roku siedmioletniego cyklu rolniczego. Była używana do zakupu żywności i innych niezbędnych rzeczy, które zabierano do Jerozolimy na święta i tam spożywano; świętowano i cieszono się błogosławieństwami Boga, spożywając ową dziesięcinę w Świętym Mieście. Dziesięcina dla ubogich była dawana ubogim, wdowom, sierotom i lewitom, w trzecim i szóstym roku siedmioletniego cyklu. Miała na celu złagodzenie ubóstwa i zaspokojenie potrzeb potrzebujących.
Śmierć i życie są w mocy języka, a kto się nim lubuje, karmi się jego owocem.
(Księga Przysłów 18:21)
Nasza parasza na ten tydzień szeroko omawia kwestię pewnej formy choroby skóry. Niektórzy uczeni nazywają ją teraz „chorobą łuskową”, ale przez stulecia, jeśli nie tysiąclecia, ludzie myśleli, że Tora mówi o trądzie. Identyfikacja ta jest jednak po prostu błędna. Słynny grecki lekarz Hipokrates pogrupował wiele różnych chorób skóry pod jedną grecką nazwą „lepra”. Następnie, w III wieku p.n.e. nasi żydowscy uczeni, prawdopodobnie z braku lepszego słowa, użyli nazwy „lepra” w pierwszym greckim tłumaczeniu Biblii Hebrajskiej, znanym jako Septuaginta. Od tego czasu ludzie na całym świecie myśleli, że Biblia mówi o trądzie.
Nasza parasza na ten tydzień zawiera tragiczną opowieść o dwóch synach Aarona, Nadawie i Abihu, którzy „przynieśli przed oblicze Wiekuistego ogień nieuświęcony, którego nie przykazał im”. [Hebr. esz zara – dosł. obcy ogień] (Kpł 10:1). Wszystko zaczyna pewnego pięknego dnia, który powinien być dniem radości – Izraelici ukończyli Przybytek, Mojżesz przygotowywał się do jego poświęcenia przez 7 dni. Jednakże wszystko kończy się tą straszną tragedią. Nasi mędrcy przedstawiają kilka interpretacji tej historii: niektórzy twierdzili, że Nadaw i Abihu pili alkohol podczas służby w Miszkanie. Inni twierdzili, że byli aroganccy, wywyższając się ponad społeczność; i to był również powód, dla którego nigdy się nie znaleźli żon. Jeszcze inni twierdzili, że byli zazdrośni wobec Mojżesza i Aarona, pytając siebie nawzajem: kiedy ci dwaj starcy umrą, abyśmy mogli przewodzić zgromadzeniu? Istnieje jeszcze inna opinia, która sprowadza się do argumentu, że to wszystko nie wydarzyłoby się, gdyby Aaron i Mojżesz nie byli tak nieśmiali w swoim przywództwie, że powinni być bardziej zdecydowani i stanowczy.
Zazdrosny chłopak przyłapuje swoją dziewczynę na cichym szepcie do jej telefonu późną nocą. „Czy ty mnie zdradzasz?” pyta ją, wściekły. „Czy jest ktoś inny?” Dziewczyna śmieje się i odpowiada: „Naprawdę myślisz, że gdyby był ktoś inny, to bym nadal się z tobą spotykała?”
Prawdę powiedziawszy, gdyby to rzeczywiście wydarzyło się w prawdziwym życiu, ci młodzi ludzie musieliby mieszkać w bardzo samotnym miejscu – jakiejś głuchej wyludnionej prowincji, małej społeczności wyspiarskiej… trudno powiedzieć. Inne miejsce, które przychodzi mi na myśl w tej chwili to… Ogród Edenu??
Istnieją różne rodzaje wolności: wolność słowa, wolność wyznania, wolność przemieszczania się, wolność ekonomiczna itd. Jest ich co najmniej ze 40. Na bardziej ogólnym, filozoficznym poziomie dzielimy wolność na “wolność od” i “wolność do”. „Wolność od” pociąga za sobą prawo do wolności od ingerencji lub dominacji i koncentruje się na ochronie własnych praw i bezpieczeństwie emocjonalnym. Kładzie podwaliny pod społeczeństwo, w którym obywatele mogą żyć bez strachu przed uciskiem i mogą rozwijać się jako społeczność. „Wolność do”, ogólnie rzecz biorąc, odnosi się do wolności wykonywania pożądanych działań bez ograniczeń. Jest to zdolność do dokonywania wyborów, które należą wyłącznie do ciebie, niezależnie od zewnętrznych wpływów lub nacisków. Granice wszelkiego rodzaju wolności są określone przez prawo, wolności innych jednostek i podmiotów w społeczeństwie, a także przez środki, którymi dana osoba dysponuje.
