Shoftim – 5774

Rabbi Gil Nativ

Capital Punishment –When and why?

In the Torah death is the appropriate punishment not only for murder but also for a series of other crimes: Rape of a married or a betrothed woman, adultery, beating one’s parents, and even deliberate desecration of the Sabbath Day…

This weekly portion of ‘Shoftim’=Judges, imposes a restriction on court procedure which may lead to the death penalty: There should be at least two eye witnesses who actually saw the crime for which capital punishment should be imposed [Deut.17:6] Some modern legal systems allow the judge to condemn a murderer to death based on the testimony of one eyewitness and in addition ‘circumstantial evidence’ e.g. testimony of someone who saw the suspect in the vicinity of the site at the approximate time of the crime.

There is another seemingly strange requirement: Once a death sentence is imposed, the witnesses should be the ones who physically carry out the verdict. In the case of death by stoning –they are the first to cast a stone [ibid 7]… This is apparently to make sure that if they had given a false testimony, they carry the full guilt of causing unjustified death…

The Tannaim (rabbis of the first two centuries) added several restrictions and requirements on sentencing a person to death: The court should consist of at least 23 judges (sic!) and a majority of one judge (12 against 11) is not enough for this verdict. The witnesses are separated from each other and none of them is allowed to be present when another witness is cross-examined…

Moreover, there are originally four methods of execution: Skilah (stoning), Srefah (burning) Hereg (beheading), Chenek (hanging or strangling) –The first two methods were clearly much more painful, hence the Mishnah describes how to carry them out in a manner that will cause faster, less painful death [Mishna, Sanhedrin 6,4; 7:2]

Earlier this week the civilized world should have been shocked by the sights of suspected collaborators being shot to death in streets of Gaza: No court, no trial, no option for the accused to face the allegations and attempt to disprove them. Terrorists with masked faces spotted and pulled the suspects out of a crowd as they were leaving a mosque, dragged them to a central public square, and shot them in front of a large crowd…

The debate over the death penalty is not new. The Talmud claims that a Sanhedrin –High Court of 23 or 71 Judges –which employs capital punishment once is a seven years – should be called “Katlanit=murderous” –Even this is too often! However an opposite view claims that such a ‘High Court’ deserves to be called ‘murderous since it promotes bloodshed within our people… in other words: When capital punishments are so rare the society loses its power to deter potential criminals…

Human Life is sacred –It is so sacred that sometimes the life of a murderer should be taken away in order to protect the lives of others… Let us hope for the day in which acts of bloodshed will disappear and capital punishment, just like in the Biblical Laws concerning ‘Ben Sorer uMoreh’ and ‘Ir haNidachat’ will turn to be only theorectical…

Rabbi Gil Nativ

29 sierpnia 2014/3 elul 5774

Szoftim
Kara śmierci: Kiedy i dlaczego?

W Torze śmierć uznawana jest za odpowiednią karę nie tylko za morderstwo, ale również za szereg innych przestępstw: za zgwałcenie zamężnej bądź zaręczonej kobiety, za cudzołóstwo, za bicie własnych rodziców, a nawet za umyślne sprofanowanie Szabatu….

Przeznaczona na ten tydzień parsza Szoftim – „Sędziowie”, nakłada pewne ograniczenia na procedurę sądową, w wyniku której może dojść do orzeczenia kary śmierci. Powinno być co najmniej dwóch naocznych świadków, którzy widzieli na własne oczy jak dokonywane było przestępstwo, za które zasądzona może zostać kara śmierci (Pwt 17, 6). Niektóre współczesne systemy prawne zezwalają na to, aby sędzia skazał mordercę na śmierć w oparciu o zeznania tylko jednego naocznego świadka oraz w oparciu o „dowód poszlakowy”, taki jak np. zeznania osoby, która widziała podejrzanego w pobliżu miejsca przestępstwa mniej więcej w tym samym czasie, w którym popełniono morderstwo.

W parszy tej wymienione zostaje też inne, zdawałoby się dziwne wymaganie: gdy kara śmierci zostanie już zasądzona, to właśnie świadkowie powinni własnoręcznie wykonać orzeczenie. W przypadku śmierci przez ukamienowanie – mają oni rzucić kamień jako pierwsi (Pwt 17, 7). Służyć miało to najwyraźniej zagwarantowaniu, że jeśli osoby te złożyły fałszywe zeznania, poniosą one całkowitą, wyłączną winę za doprowadzenie do niezawinionej śmierci….

Tanaici (rabini żyjący w pierwszych dwóch stuleciach n.e.) wprowadzili kilka dodatkowych ograniczeń oraz wymagań obowiązujących w przypadku, gdy orzekano wobec kogoś karę śmierci: Sąd powinien składać się z co najmniej 23 sędziów (sic!), do wydania takiego werdyktu niewystarczająca była też większość zaledwie jednego głosu (12 sędziów przeciw 11). Świadkowie nie mogli mieć też ze sobą żadnej styczności i żaden z nich nie mógł być obecny, gdy przesłuchiwany był drugi świadek….

Co więcej, pierwotnie istniały cztery metody przeprowadzania egzekucji: skila (ukamienowanie), srefa (spalenie), hereg (ścięcie głowy) oraz chenek (powieszenie bądź uduszenie). Pierwsze dwie metody były najwyraźniej o wiele bardziej bolesne, dlatego też Miszna opisuje w jaki sposób należy je wykonywać, aby skutkowały one szybszą, mniej bolesną śmiercią… [Miszna, Sanhedryn 6,4; 7,2].

Dla cywilizowanego świata szokujące powinny były być wydarzenia z początku tego tygodnia, gdy na ulicach Gazy zastrzelono osoby podejrzewane o kolaborację – bez sądu, bez procesu, bez dania oskarżonym możliwości wysłuchania zarzutów i podjęcia próby ich odrzucenia. Terroryści z zamaskowanymi twarzami wypatrywali podejrzanych i wyciągali ich z grupy osób wychodzących z meczetu, a następnie zaciągnęli ich na główny plac i zastrzelili na oczach licznego tłumu….

Dyskusja nad kwestią kary śmierci nie jest nowa. Talmud twierdzi iż Sanhedryn (Wysoki Sąd składający się z 23 bądź z 71 sędziów), który orzeka karę śmierci raz na siedem lat, nazywany powinien być „katlanit” – „morderczym”: nawet taka częstotliwość jest nazbyt duża! Zwolennicy przeciwstawnego stanowiska twierdzili jednak, iż tego rodzaju „Wysoki Sąd” zasługuje na to, aby nazywać go morderczym, ale z zupełnie innego powodu: albowiem przyczynia się on do rozlewu krwi wśród naszego ludu. Innymi słowy: gdy kara śmierci orzekana jest tak rzadko, społeczeństwo pozbawia się możliwości odstraszania potencjalnych przestępców, tak, aby nie dokonywali oni zbrodni….

„Ludzkie życie jest święte – jest ono tak święte, że czasem życie mordercy powinno zostać mu odebrane, tak, aby chronić życie innych…”. Miejmy nadzieję, że nastanie dzień, w którym nie będzie już rozlewu krwi i w którym kara śmierci, podobnie jak to było w przypadku biblijnych praw dotyczących „ben sorer uMore” oraz „Ir haNidachat”, stanie się zaledwie pewną teoretyczną koncepcją….

Rabbi Gil Nativ